Ağustos 26, 2023

ucuz uçak bileti

çocukluğumdan beri isterim farklı coğrafyalarda bambaşka sokaklarda dolaşmayı: kahve içeceğim yeri ararken kaybolmayı... çat pat ingilizcemle birisine yol sorup onu yarım yamalak anlayıp da kahve içeceğim mekanı bulduğumu sanmayı, belki birileri ile arkadaş olabilmeyi. çocukken hayal kurabilmek cidden hayal kurabilmek oluyor: bir kere dünyaları yerinde oynatabileceğine inanıyorsun. güçlüsün hem de herkesten güçlüsün. ülke ülke gezme hayallerimi kimi zaman bisikletin üstünde kimi zaman trenle bazen yürüyerek diye hayal etmiştim. bununla ilgili kitaplar okudum, filmler izledim, rotalar yaptım kendime hatta. büyüdükçe de anlattım insanlara hayallerimi hem de aynı heyecan ve inançla. sonraları en sevdiklerimin dahi beni geçiştirişlerini izledim, bana saygı duymayışlarını ve saçmaladığımı hissettirdiler. (insanlar sevdiklerine neden acımasızdır ki?) böyle hayalleri olmayanların benim hayallerimi yapabildiklerini gördüm, görüyorum. şimdi onların gezdikleri sokakları ben dinliyorum, izliyorum ama içim nasıl da buruk... 

neye göre kime göre bilmiyorum ama ucuz uçak bileti diye bir şey varsa umarım çıkar karşımıza...

Ağustos 23, 2023

çözüm

"...

masadan eksiliyor dostlar

..."

okuldan çıkıp eve varmadan "gel bir kahve içelim be" diyeceğim kimsem kalmadı. ilk zamanlar bu duruma içerledim yalan yok. sonraları umursamamaya başladım belki mecburiyetten belki kendi kabuğumda yaşıyor olmanın keyfine varmaktan. problem çözmek benim için pek de zor değil: günlük kahve içme miktarımı artırarak çözüme ulaştım. zira içilen sek kahveler hem kendime hem de kendimce sevdiklerimeydi. onlar için sek kahveler dolup taşarken fincanlarımdan anlayamadığım bir şey oluyor :neden gözlerinin içine bakarak umutlarını, hüzünlerini dinlediğim insanların bana aynısını yapamadıkları... 

Ağustos 22, 2023

zamanlar sonrasına

 iki bilemedin üç yıl için yapacaklarıma dair konuşmam bile hazır. çok hazırım, heyecanlıyım zamanlar sonrası için..

Ağustos 08, 2023

izlemek

ah... kurduğum hayallerin hep başkaları tarafından yaşandığını izliyorum usul usul... boğazıma bir şey yüreğime de öküz oturuyor adeta. kıskanmak değil içimde beliren bu şey. bu çok başka bir durum sanki haksızlığa uğramak gibi belki kandırılmak gibi... 

Mayıs 21, 2022

analar ve kızları

mucizeler üzerine söyleştiğimiz günler de konu dönüp dolaşıp çocuklarımıza geliyor. umay 4 yaşa doğru yol alırken, aslı'nın mucizesi hayatlarımıza ortak olmak için hazırlıklar yapıyor. umay, yazın onunla denize girip, kumdan kale kuracağını hayal ederken bizler bir yandan pişik kremleri konuşuyoruz :) 
gece yürüyüşleri, iyot kokusu, endişeler, umutlar, hayal edişler...
analar ve kızlarına kaldırıyorum bugün çay bardağımı.

Ocak 15, 2022

anakara -bir-

hadi çıkalım bir şeyler yapalım diyeceğimiz arkadaşlıkların özlemini çekiyoruz. belki de anakara benim için bu yüzden kıymetli ve özlemli. geçen sevgili ile anakara üzerine konuşurken "konur sokak" tan geçerken bir kese kağıdında az kestane alırız, sıcağında biraz ısınır sonra kestaneleri gömeriz dedim. gülüştük. 

Aralık 11, 2021

dört kez anlaşılmamak üzerine

 aynı sokağı dört kere dönüp dolaşırken konuştuğumuzdan olsa gerek, anlaşıldığımı sanmıştım. elbette yanılmışım zira hiç anlaşılmamışım. 

öyleyse 

"uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum"

Aralık 06, 2021

Bobo

çok kahve az da çay içtim. herkes uyuyordu ben ödev yaptım, sabah okul var ve uyusaydım uyanmama üç buçuk saat olacaktı. olamadı.

özledim. çok özledim. anakara'da geçen günlerde konuştuklarımızı, yazdıklarımızı anımsadım. tuttuğum günlüklere bakmıştım cuma günü. üzülmüşüm çok üzülmüşüm ve dönmüşüm beni üzenlerden acıyan yerlerime merhem olmalarını ummuşum. işin ilginç yanı bana merhem yine onlar olmuş. 

çalışma masamda bir sinek geziyor şimdi. 

isterdim ki şu saat kaç olursa olsun uyumayalım, oturalım konuşalım: olmayanlardan, özlemlerden, hayal kırıklıklarından. konuşalım, konuşalım ki tükensin kalbi acıtan şeyler. sonra hayal kurmaya gelsin sıra...

ben bunları yazarken "Jehan Barbur-Naz Barı" çalıyordu usuldan. sinek etrafımda uçuyordu. herkes uyuyordu. bugün cunda'dan Umay'a aldığımız kedi figürü bana bakıyordu. söylemedim değil mi kızım kedi figürünün ismini "Bobo" koydu. 


Mayıs 05, 2021

 günlüklerce içimi döküyorum. geçmiyor. kendimden kaçamadığım. üstünü örttüğüm her ne varsa gelip buluyor beni. 

anlatılmıyor. ya da anlatamıyorum...

Nisan 11, 2021

arsızca özlemek üzerine

sosyal medyada gezinirken "Anakara" içerikli sayfalarda buldum kendimi. boğazımda hafif bir kaşıntı, burnumda minik bir sızlama hissettim. yine çok özledim Anakara'yı. dersaneden çıkıp karanfil'de dolaştığım günler, dolmuşa binmek için kızılay'dan sıhhıye'ye yürüdüğüm akşamlar, hiçbir sebep yokken bestekar'dan tunalı'ya aylak aylak gezindiğim vakitler... bunca özerk olmadığım daha tıfıl hallerimde kardeşimle mahallenin ara sokaklarında gezindiğimiz; kimi zaman tek kale maç organize edip frikikleri kimin atacağına dair ettiğimiz kavgalar kimi zaman da sabah ezanı uyanıp bisikletlere atlayıp da fileli potanın olduğu basketbol sahasında yaptığımız 2-2 maçlar...

abla dedim, ben Anakara'yı çok özledim. özlemişsindir tabi, ben de çocukluğumu özledim dedi. haklıydı. belki de özlediğimiz şehirler değildi: özlediğimiz "çocukluğumuz"du. çocukluk, kurabildiğimiz sınırsız hayal ve hayalleri gerçek edebilme inancımızın da sınırsızlığıydı. büyüdükçe bu inançtan yavaş yavaş vaz geçirilmeye yönlendiriliyoruz. ve özlem iyice arsızlaşıyor.

Nisan 10, 2021

sisleri dağıtanlar

umay ve sevgili'm (en çok da umay) içimdeki sisleri dağıtabiliyor. nasıl öyle olmasın ki, küçücük elleri kocaman bir gülüşü var kızımızın. son zamanlarda bize sarılarak uyuması da cabası.
tek başıma olsaydım ışığı, perdeyi kapatıp öylece yatardım. uyurdum, uyanırdım belki bir cigara yakar sonra tekrar uyur, uyanırdım. içim çok tuhaf, boşluğa bakıp durmak ihtiyacı duyuyorum sürekli. çok unutkanım ve hiç bu kadar unutmamıştım kendimi sanki. 
direnmemi sağlıyor ruhumun iki yanı.
yoruluyorum.
direniyorum.
düşüyorum.
kalkıyorum.
endişeleniyorum.
gözlerim dolu dolu gülüyorum.

Aralık 29, 2020

yeni

kütüphanemden yeni bir kitap seçip, defterime bir şeyler yazarak kendimi yatıştırmaya çalıştım. insanın içine söz geçirmesi başka türlü mümkün olmuyordu.

Kasım 19, 2020

eksilmesin

 ablayla içilen rakı kıymetlidir. eksilmesin kadehler ve susmasın türküler.

Mart 22, 2020

"bakışlarımız birden buluşuverdi.
evvela gözlerim baktı, sonra ben baktım."


C.S

ne güzel anlatılmış dizelerde. bazen dalmışızdır uzaklara birden dikkat kesiliriz bir şeye. bazende dikkat kesilsek bile göremeyiz önümüzdeki güzellikleri. bunu daha iyi anlatan dizelere rastlar mıydım? Bilmiyorum.

İnsan oğlunun haleti ruh-iyesi devamlı değişik oluyor. bunun karşıdakini dinlememekle yada anlamamakla alakası yok. ilgi ilgisizlik yada başka somutlaştırılacak bir kavram değil sanki. an... o an ki durum... ama aşıksan tamda denen gibi ne zaman olursa ne olursa olsun. önce gözlerine bakarım sonra sana bakarım. anlarım kalbinden damlayanı, dilinin söyleyemediklerini.

COVİD19 günlerinde aşkta sevgi de başka devam ediyor:)

Ekim 18, 2019

düşlem

hayat yeniliklerini bir rutin içinde sunuyor. ve ben şaşkınlıkla olağanlığın içinden fışkıran renkleri izliyorum. oysaki yaş alıyorum, artık yüzümde daha çok çil, az biraz kırışıklıklar var. yolları düşlüyorum hem de  üç kişilik yollar. bu düşüme eskisi kadar inanmıyorum ama eskisinden daha çok heyecanlanıyorum.