ben dün psikologa gittim. oturduk konuştuk. notlar aldı hakkımda. beni tanımayan, bilmeyen biriyle konuşmak oldukça hafifleten bir şey. düşünsenize aranızda hiç bir ilişki yok, sana darılmaz, üzülmez ya da onu kıramazsın. üstüne olur olmaz hiçbir şeyi alınmaz. hatta birisine kendini anlatmak gibi bir çaba oluşturuyorsun, bir amacın oluyor 40 dakikalıkta olsa. neyse işte 15 günde bir gideceğim. konuşuruz. yani ben konuşurum o notlar alır. arada bir kaç teknik kullanılır belki bana, bende kpss bilgileri ile içimden tahmin ederim: beni konuşturmak için ne kullandı acaba? diyerek, seansın içine eder gelirim :):):)
ne yalan söyleyeyim, imrendim psikolog ablaya. güzel meslek be. okudukları, öğrendikleri insanlar, kitapları, dersleri düşünmeyi gerektiren cinstendi en azından üniversite yıllarında. zaten günceli takip etmeye oldukça yatkın bir alan. bir dinamizm söz konusu sanki. insanın sevdiği işi yapması hakikaten şahane bir durum olsa gerek. aslında pek anlayamadım henüz psikolog abla için sevdiği işi mi yapıyor, hep istemiş miydi olduğu yerde olmayı? anlarım belki bir sonraki görüşmemizde. ama imrendim işte. konuşuyor ve yazıyor yaptığı iş doğrultusunda, ne daha ne olsun.
ah hayal kırıklıkları, hep başa bela olacaksınız değil mi?
öperim yanağınızdan.
öperim yanağınızdan.
15 yorum:
Canım kahvem :)
Sen bir atan hele.
Bir nevi psikolog da sen olacaksın :)
Çocukların gelecek sana, dert yanacaklar, ağlayacaklar.
Sadece dinlemekle kalmayacaksın onları. Dayanamayıp sarılacaksın, göz yaşını onların göz yaşına katacaksın.
Çok dinamik bir mesleğin olacak, hiç meraklanma sen :)
olur değil mi öyle?
olsun be elif. güzel olsun be. yeminle bunaldım ben artık. elimi atsam kuruyor bu ara bir çok şey. şimdi istemeye, çok istemeye korkuyorum mesleğimi yapmayı.
bir dersanede çalışıyorum, çocuklarla iyi vakit geçiriyorum. faydam da oluyor sanırım onlara. sonra ben mutlu oluyorum.
ama hayal kurarsam, sonra yine olmazsa ya. ben çok yoruldum ya. kimseye kötülük etmemeye çabaladım hep ama hatta hangi sözüm kırar onları ne desem acaba diye düşündüm durdum. ama bunlar önemli değilmiş ki. hep vuranlar kıranlar kazanıyormuş.
iyi olur değil mi elif? olsun be.
Olmalı sek kahvem! Bilirsin ben de zor zamanlar geçiriyorum.
Bir gün dayanamayıp dedim ki: "Allahım, bugüne dek ,bilerek ya da bilmeyerek -bile isteye, kasıtlı olarak kimseyi kırmadığıma gönülden inanıyorum halbuki- kime ne zararım dokunduysa, hepsinin acısı şu son zamanlarda paket halinde benden çıktı. Hiçbir şey kalmadı sanıyorum. Neyin bedelini ödüyorum ben bunca acıyla; daha ne kadar sürecek bu?"
Ama sonra fark ettim ki herkesin hayatında bir dram var. Herkes gücenik hayata, birilerine. Bizim hayatlarımızda kırılma noktalarımız var. Herkesin var.. Ama bugünlerin geçeceğine inanıyorum ben. Elbette geçecek. Zor olacak, zor oluyor ama geçecek..
Belki düşündüğümüzden çabuk olursa? Geçiverirse..
Yoruldum ya ondan mı aceleciyim. Bilmiyorum ki...
Var mı bir şarkı zulanda elifim?
Ben de çok yorgunum..
Canım, Luna'yla ıslıklı şarkılara takıldık bugün. Bu da senin olsun, keyiflen biraz:)
http://fizy.com/#s/13n39y
Lunaya da sevgilerimi yollayasın. Şarkıma sarıldım sarmalandım.
Eksik olmayasın öğretmenim.
Anakaradan kocaman kocaman sevgiler.
:) sevgiler kahvem..
Bende psikologa gidiyorum bu ara :))
biz birbirimize mi benzemeye başladık.
İnsan konuşarak ne kadar rahatlıyor dimi.
arkadaşın..
benziyoruz sanırım usuldan arkadaşım :)
konuşmak..
altın kelime bu hakikaten.
buz gibi anakara'dan sevgiler ola.
Sen ki arkadaşım gittiğin psikoloğun bile mutluluğunu, işini sevip sevmediğini düşünen insan.. Ah güzel insan..
=)
Senin güzelliğinden de iyi geçsin zamanın dilerim.
zaman geçmek bilmiyor ki orta kararım:/
bu arada havadisler var sende bilirim. konuşamadık geçen. dönüş yapamadım sana. affola.
Ankara'da iyi bir psikolog arayan biri olarak sormak istiyorum. Memnun musun ve yardım almayı tavsiye eder misin?
memnuniyet aslında beklentinin ne olduğu ile ilgili sevgili PukiDiki. şöyle ki ben birisinin beni objektif bir şekilde beni dinlemesini istediğim için yardım almaya karar vermiştim. bu açıdan evet memnumum. öte yandan henüz 3. görüşmemi yaptım psikologum ile. dediğine göre yaptığım ödevime, söylediklerime ve aldığı notlara göre birtakım teknikler uygulayacakmış ve benim inanmam doğrultusunda fayda görebilecekmişim. yani somut bir şey diyebilmem için sana biraz daha zaman var sanırım.
ama şunu diyebilirim. bir psikolog ile görüşmeye başla. en azından dene.
sevgiyle.
En çok ihtiyacım olan şey objektif bir bakış açısı sanırım. Çünkü ne dostlarıma ne de aileme kendimi tam olarak anlatamıyorum. Çevremdeki kimse beni gerçekten tanımıyor, ben ne gösteriyorsam o sanıyorlar :(
objektiflik konusunda fayda sağlıyorum ben. belirtmiştim daha evvelde. çok kurgulama kafanda, bir psikolog bul, ve başla görüşmelere. en azından dene.
sevgiyle.
Yorum Gönder