bu sene geçsin.
yalvarıyorum. güzel geçsin.
şu kadar sıkıntıya, sinir krizine değsin.
özleme, kavgaya, kendimi çaresiz hissettiğime, anlatamadıklarıma, yapamadıklarıma, yapamayacaklarıma değsin. güzel olsun be. hiç hak etmemiş de değilimdir değil mi? iyi olur değil mi?
gözüm, kalbim, ruhum umudu görebilirken, bu kadar içimin daralmasına değsin bu sene. ne olur ki? bir derin nefes alsam, bir kere desem ki başardım. bir kerecik de olsa yeterli olabilsem kendime. huzurlu yanımı görebilsem, gösterebilsem.
çocuklar gibi olabilsem hep. hayallerimi sarıp sarmalaya bilsem.
6 yorum:
Şimdi öyle çocuk gibiyim ki..
ne yaptım biliyormusun.
kuzinanın üstüne soyduğum mandalina kabuklarını koydum.
acayip hoş bir koku.
arkadaşın.
gönlünden geçen tüm güzellikler seninle olsun
''geçse de yolumuz bozkırlardan, denizlere çıkar sokaklar..''
umutsuzluk yasak! ;)
arkadaşım'a,
oh senden şanslısı yoktur tam da o vakitlerde. imrendim.
tosbağanın dünyası'na,
çok yara açmadan olsalar keşke..
PrensesFiona'ya,
umutsuzluk fazla içime içime geliyor ya bu ara. sen bana kızsana zaman zaman.
sevgili kahvenin seki,
sana kızmaktan çok bir dize yazabilirim, daha çok etkili olacağına inandığım...
şöyle ki:
''umut'un içinde mut varsa,
umutsuzluğun içinde de umut''
ben de umutsuzluğun dibine vurduğum günlerdeyim ama umutsuzluğun içindeki ufacık umuda da sarılmış durumlardayım.
yoksa düşeceğim ama ayakta kalmak zorundayım!
PrensesFionam,
Dizeler iyi ki varlar. Sağol güzel dostum.
Yorum Gönder