çocukken alamadığınız kararlar yüzünden pişman olduğunuz oldu mu sizin de? pişmanlığınızın bu denli beyninizi kemirdiği vakitler geçirdiniz mi? peki, çocukken ailenizden biri size kızdığında gidip de onları öptünüz mü sizde benim gibi, onlara küsmeyi aklınızdan bile geçirmediniz mi sahi? ve şimdi bunun kötü bir şey olduğunu fark ettiniz mi? kendi doğrularımı sahiplenemez olmuşum büyüdükçe; sevdiklerimi delicesine sevmekten. isyan etmem gereken vakitler olmuş sadece bir şeker için ama ben o şekeri almak için kıyametleri koparmamışım sırf üzülmesinler diye. insan küçükken neden başkası üzülmesin diye üzülmeyi seçer? len çocuksun işte yaşasana çocuk gibi. etsene isyanını. ağlamaktan aksa ya sümüğün.
benim kafa hiç çalışmamış hiç...
benim kafa hiç çalışmamış hiç...
sanırım, sezen abla her daim haklı: "ne kadar az yol almışım.." http://fizy.com/#s/1ajfyy
4 yorum:
ne kadar çok üzülürsen
ne kadar çok acırsa için
ve ne kadar susarsan
o kadar güzel insan olursun.
çocuklar da güzeldir.
gülümsetir.
küsmeleri de kısa sürer hem.
bir dondurmaya gülümserler yine. :)
hiç değişmeyeceğiz değil mi? kırılacak, susacak ve yine kıranlara koşa koşa gideceğiz.
böylesini seviyoruz demek ki biz de.
elden ne gelir.
olsun bakalım olsun, ne olacaksa o olsun.
sevgiyle kalasın böcek yiyen.
Yorum Gönder