çocukları severken poyrazı hissetmiyorsunuz. değişik bir şey be. ben ki öğretmen olmak istemeyen sek kahve, mutlu anlar biriktiriyorum öğrencilerimle. tek derdimin matematik olmadığını hissettirdiğimden belki de. evet rasyonel sayıya bambaşka anlamlar yükleyemiyorum ama anakara'dan bahsedebiliyorum onlara. sonra hayaller kurmaktan söz edebiliyoruz. her baktıklarında bana güzellikler görebiliyorum onlarda ve sanırım onlarda bunu bilebiliyorlar.
iyi geliyor.
umut ettiriyor.
ki büyümek konusunda bu kadar alerjikken ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder