zaman geçtikçe nasıl olmam gerekeceğinden ya da insanlara nasıl davranacağımdan ziyade neleri yapmayacağımı öğreniyorum. mesela beni kıran hiç bir şeyi ben başkalarına yapmayacağım. hatta onların nelere alınabileceğini bile içten içe anlayıp incitmeyeceğim kimseyi. kötü bir insan olacaksam da olurum ama iyi insan kisvesi altında kötü olmayacağım. kötüysem kötüyümdür bu kadar da net olacak. ama kimsenin hayallerini kırmayacağım ben, hevesli hevesli anlatılanları aynı hevesle dinleyeceğim ve karşımdakinin yapmak istediklerini toplumun kurallarına uymak adına bir kalemde silip atmayacağım. her incitildiğinde boğazına halen bir düğüm oturan bu yirmi beş yaşındaki küçük kız, kimseye ağladığı için kızmayacak. kötü kötü bakmayacak. ve ufacık bir söz bile verse onu unutmayacak.
birileri bana dik başlı diyecek, emeğimi, iyi niyetimi sömürecek ben susmayacağım. birileri sevdiklerimin canını sıkacak ben yine susmayacağım.
hem sinirli hem ağlamaklı olmayacağım. burnumun bu denli çok sızlamasına, genzimin yanmasına izin vermeyeceğim.
gideyim, makale okuyayım.
2 yorum:
etrafınızda size bunları yazdıracak insanlar varsa bu kadar ince olmay çalışmaya değer mi?
semmma,
inan ki bilmiyorum. zaten bu tür durumları insanlara en yakınlarını yaşatıyor genellikle, sanırım. farkında olup olmadıklarını bile bilemiyorum. herhangi birisi yapsa bu kadar takılmam sanırım da. işte...
bu arada hoşgeldin :)
Yorum Gönder