oysa ki iki sırt çantası yeterliydi; kayıklarla okyanuslara açılmaya...
günlüklerce içimi döküyorum. geçmiyor. kendimden kaçamadığım. üstünü örttüğüm her ne varsa gelip buluyor beni.
anlatılmıyor. ya da anlatamıyorum...
Yorum Gönder
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder