almadın beni denizi olan memleket. ya da bırakmıyor beni anakara.
bilmiyorum. kızgınım.
dünya,
bugün bana adaletini bir kez daha sorgulattın ya, senin de alacağın olsun.
bir şeyi çok istememek gerekir diyorlar, haklılarmış, gün geçtikçe çoğunluğa uyum sağlıyorum. çocuk yanlarını kaybetmiş çoğunluğa hem de. bir gün kendimden özür dilemek zorunda kalacağım diye korkuyorum, hayal kurmaktan vazgeçtiğim için. sanırım kendime de küsmüş olacağım o vakit. hiç barışmamacasına.
kırgınım, sinirliyim.
nokta
.
.
2 yorum:
Aman diyeyim, içindeki çocuğu kaybeden insanlığını kaybeder sen sıradan olana uyma derim :)
uymamaya çalışmaca. fakat sıradan olanlar bizden daha sağlam çalışıyorlar sanırım. bu kadar zorlanmamın başka izahı olmamalı.
Yorum Gönder