hem zaten ben küçükken babasının okuldan gelişini pencerelerde bekleyen bir kız çocuğu imişim :)
oooh, bu canım eylül akşamında baba-kız yürüyüş yaptık. hakkını verdik akşamın. çoğu kez anlaşamıyoruz babamla ama bizim çok ortak yönümüz var yahu: yorgun da olsak yürürüz, ikimizde matematik öğretmeniyiz (hatta üçümüz: annem de), muhabbet etmeyi severiz, çay severiz, tarhana çorbasına hastayız... daha bir sürü var bir sürü, ama en şahanesi biz birbirimizi çok severiz. kavga etsek de, tartışsak da o sevgi hiç azalmaz. ayrıca, tarhana çorbasının üstüne rendelenmiş köy peyniri de serpiştiririz :)
6 yorum:
babayla beraber yürümek sevilmez mi hiç.
Babalar çok sevilir. Kızlar daha da bi sevilir:)
Deborah'a katılıyorum (:
ben hepinize katılıyorum :) ama bir sürü fikir ayrılığına rağmen ve akabindeki tartışmalara rağmen büyüyen sevginin sırrını çözemedim henüz :)
belki de bu kadar tartismaya sebeb birbirinize cok benzemenizdir ;)
belki de :) bilemeyiz ki hiç..
Yorum Gönder