para biriktirmekteki asıl amacım irlanda' ya uçak biletlerini alabilmekti. gidiş-dönüş yaklaşık 2 bin tl'lik bir mebla söz konusu idi; gerçi bahsi geçen hava yolları firması oldukça kallavi bir firma, yani biraz cesaretim olabilse, duyduğum, okuduğum kadarıyla daha ucuz biletler bulunabilir sanırım. bilemiyorum. hayal kurmak cesaret mi gerektirir? bilemiyorum. her neyse, sonra düşündüm, anakara'dan düşülür yollara binilir uçağa ver elini ingiltere ardından deniz yoluyla irlanda. ya da avrupa olduğu gibi gezilir, sonra yine deniz yoluyla ver elini irlanda. ama para lazım, sanırım çok para lazım. hayal kurmak bedava da, gerçekleşmesini sağlamak biraz tuzluca sanırım. bir de hayalleri gerçekleştirme aşamasında "cinsiyet" sorununu aşmak lazım. güçlü kuvvetli bir er kişi olman lazım ki, gönül rahatlığı ile senin hayallerini desteklesin eş-dost-akran :) ben de dedim ki, hayallerinin yolunu açabilirsin; gittiğin yerler de insanlar tanıyacaksın, belki oturup yarım yamalak bir ingilizce ile dertleşip birer cigara tellendireceksin belki de sadece gidip oralarda insanları uzaktan izleyip geleceksin ama kimseleri yanında getiremeyeceksin; gördüklerin, şarkılar, denizler aklımda bir de gülümsemem de var olacaklar. e o zaman onları yanında getir, evet evet ihtiyacım olan bir fotoğraf makinesı idi, kendi kazandığım parayla aldığım bir makine. bana hayallerimin yolunu açacak gibi, umudun en zirvesi idi, kendimi güçlü hissetmenin bambaşka bir boyutu idi "canon" um. önce anakara'nın sokaklarını, insanlarını, yağmurlarını, seslerini, sus-puslarını çekmek üzere aldım 400d yi, biletleri almayı erteledim:) sanırsam yeteri kadar çekmediğim için anakarayı, halen ertelenmiş bir şekilde beklemekte yollar bizi. ama napayım, bazen fazla anlam yüklüyorum 400d ye, sanki ona bir şey olursa her şey berbat olurmuşçasına korkuyorum, kolluyorum onu. ama fotoğraflar biriktirmek lazım, belki o vakit anakara izin verir bize; başka ülkelerin denizlerinde soluklanmaya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder