ne vereyim ablama?

yazacaklarım vardı, malum 5 saattir aynı koltukta öylece oturuyorum. içimden konuşuyorum. ben neden içimden konuşuyorum? uyumak bir işe yaramıyor. insanlar tekinsiz. kaplumbağa beslediğim günlere dönmeli belki de. o vakitler daha inatçıydım böylelikle insanlar hatalarını kabul ediyorlardı. şimdi yelkenler hep suda benim kayık hep alabora. Allah vermiş la cezamı. bir balık bile tutamadımdı halbuki. çayı da sevmeyeceğim artık. zaten çok da umursamaz zannımca çay, zaten onu seven çoktur. sürekli sigara içenleri anlamıyorum ve anlamadığım şeyi yapmak istiyorum zaman zaman ;aah çok zaman. nam nam nam diyorum. ah be ismail abi, o gemi ne vakit gelecek bak benim kayığın hali ortada.

aklımda kalan şey şarkı oluyor yine bir başına içilen rakının yanı sıra.

yalnızlık ömür boyu.