bize

"tahammül gerek, özlem iyice arsızlaştı."
                                                T. Uyar

      özlemekten sesim kısılmış,  gözlerim buğulanmıştı; 

bir uçurtma dolusu deniz kokusu geldi sabah.

biraz dindi umutsuzluklar belki.

ama kavuşmak ne zaman?

pencere de

her şey pencereme ay düştüğünde başlamıştı. belki yine olur ve biz yine birbirimizi tanımaya çalışırız.

s.çmak

kaybetmeyeceğini düşünmek... ne aptalca. 

bir gün beklediklerini kaybedersin: iki satır yazı, bir şarkı gibi çok bir şey de değildir sözünü ettiklerim. zaman geçer kayıkların hepsini bir göle çürümeye bırakırsın. çünkü bilirsin ki okyanuslara gitmek mümkün değildir artık. dolayısıyla kayıkları görmek hüzün verir. sonra gömersin kafanı, kesersin muhabbeti insanlarla, bir başına olursun. zamanlar geçmeye devam eder: 

herkes olursun. 

zaten kalmaz üzüntü o vakit. hiç bir şey kalmaz: ne bir bardak çaya sevinirsin ne ara ara cigara içmek istersin. bir balkan ezgisinde rakı içmenin düşüncesi seni sarhoş ederken bunun ne kadar fuzuli olduğu kendine telkin eder durursun her gün oturmuş saçma sapan bir dizi izlerken televizyonda. ve buna inanırsın da. ee ne de olsa hayat: aşk olmadan; sırf üremek için sevişmek, yemek yemek, sıçmak ve de uyumak içindi. 

belki de her türlü onursuzluğu özümsemek için sessizlikti hayat?

üvercinka

fotoğraf: kahvenin seki makbuldür

kaynak: sevda sözleri

karanfilli çay

çok dertleşesim var. o kadar çok ki anlatasım..

sırasız.
öylesine.
üstelik bir konu bile yok. bir başlığım hiç yok. sesim titriyor.

dinleseniz ya beni ama gözlerime bakmayın, lütfen. çok utanıyorum, sebebi de yok. çoğu kimse gibi bende gözlerini kaçıranlardanım. kabul edin kaçak bakışlarımı, ne kaybedersiniz ki?

karanfilli çay yaparım size. içeriz.

kırık

başka bir kıtada uyanmak.. belki okyanusu içime çekmek:

artık kuramadığım hayallerden.

hayallerimi gerçekleştirenlere selam olsun. arkalarından bakakalan bana ise afiyet olsun.

ben hep anakara'dayım. çakıldım kaldım. beklerim.

içimin bulutları yağmur yağdırsın diye bir şarkınız var mı ödünç?

sek

anakara'da bir başıma gibiyim. sokaklar üzerime basıyor.