Aralık 06, 2012

bir önceki

"ah yağmur dönerken kara...
ankara..."

sabah bembeyazdın ya anakara sen, elimde olsa sana hediye alırdım; sürpriz yapar, şaşırtırdım seni. belki beni bir gün bile olsa rahat bırakırdın kendimle: böylelikle her gün bir önceki günümü özleyerek kurtuluş'tan kızılay'a yürümezdim sabahları. hele akşamları, kızılay'dan sıhhıye'ye inerken, aklıma çocukluk hayallerim gelince ne uçsuz bucaksız hayallermiş onlar demezdim.

"şarkılar var falımda
hepsi sana ankara..."

2 yorum:

Elif dedi ki...

insan oğlunun makus talihi bu olsa gerek.
evveli özlemek..

kahvenin seki makbuldür dedi ki...

"bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor"