"ah yağmur dönerken kara...
ankara..."
sabah bembeyazdın ya anakara sen, elimde olsa sana hediye alırdım; sürpriz yapar, şaşırtırdım seni. belki beni bir gün bile olsa rahat bırakırdın kendimle: böylelikle her gün bir önceki günümü özleyerek kurtuluş'tan kızılay'a yürümezdim sabahları. hele akşamları, kızılay'dan sıhhıye'ye inerken, aklıma çocukluk hayallerim gelince ne uçsuz bucaksız hayallermiş onlar demezdim.
"şarkılar var falımda
hepsi sana ankara..."
hepsi sana ankara..."
2 yorum:
insan oğlunun makus talihi bu olsa gerek.
evveli özlemek..
"bütün özlediklerim benden ayrı yaşıyor"
Yorum Gönder