adım adım her şeyi planlamak gibi bir alışkanlık kazanmamış insanlar ulaşabiliyor hayallerine. istediğini yapan insanlar onlar, toplumdan dışlanmak gibi bir kaygısı olmayanlar. kendi benliklerinin gururunu yaşayanlar. öte yandan, sırayla şunu şunu yaparım diyen insanlar ortalama ya da ortalamanın altındaki hayatında yitip gidiyorlar. zamanla hayalleri köreliyor, düşlediği yollar azalıyor, suçlayacak birilerini arıyorlar. zaman bir yandan da düşman olabiliyorsa eğer aşina olduğumuz "ilaç" durumlarının aksine tam bu şekilde oluyor kanımca.
ah, içim bunalıyor: usul usul...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder