kitaplarım,
fotoğraf makinem,
ve anakara'm
...
hazırlandım işte, üç saate kadar yola çıkacağız. yola çıkacağız diyorum çünkü annem ve babamla gideceğiz çandarlı'ya. aslında kararsızım ilk öğretmenlik yerime çandarlı mı desem, dikili mi desem yoksa izmir mi desem? bunun çok önemi yok sanırım, zamanla aşarım bu sorunu. lakin özlemlerimin büyümesi daha afili bir sorun olarak beni kuşatacak, biliyorum.
annem ile babamın da benimle geleceğinden söz ediyordum. beni yerleştirecekler oraya. babam haftasonuna dönecek anakara'ya. annem biraz daha benle kalacak. içimin burukluğu bu noktada biraz daha azalıyor. öte yandan çok mutluyum, sanırım bir önceki yazımda dedim bunu :)
acaba beni neler bekliyor ege'de, nasıl insanlarla tanışacağım, öğrencilerim benle dertleşecek mi? hep bir merak, hep bir ürperti. lakin güzel şey imiş mutluluktan ağlamak.
4 yorum:
dikili :) dikili çok güzeldir, eminim çok seveceksin :) ne büyük bir heyecan, çok çok başarılı ve mutlu olmanı diliyorum :)
Canım çalıkuşu, çok heyecanlıyım çok.
Blogu kapatalı beri bakmıyordum başka bloglara da. Seni merak etmiştim. Som okuduğumda kaygılı idin. Ve zaman ne çok şeyi değiştirmiş. Sen ve sevdiceğin öğretmen olmuşsunuz. Üstelik Çandarlı'ya. Bir sahil kasabasına... Çoğu insanın belki de emekliliğinde hayal edebileceği bir sahil kasabası. Mütevazi, kendi halinde... Çok sevindim senin adına... Umarım beni hatırlamışsındır. Bloga gelip bir şarkı için yorum bırakmıştın:)Sen benim bıraktığım şehirde yani Ankara'da idin, bense senin geldiğin şehirde İzmir'deyim. Hayat ne tuhaf, vapurlar falan:))
Sevgili Niyobe,
Evet hatırladım seni ve mutlu oldum unutulmadığıma. Haklısın çok şey değişti hayatımda, hayalime kavuştum. sevdiğim adamla düşlediğim bir yerdeyim. başardık. öyle mutluyum ki. her gün bir başka güzel sanki. ama anakara'yı özlemiyor değilim, bir kuğulu park bir beşevler burnumda tütüyor.
sevgiyle kal e mi?
yolun vapurlara düşerse seslen bize. ;)
Yorum Gönder