hep benim anakara'dan gidenlerin ardından bakan.
"...
ve eskiden bir şehire geldiğimi hatırlıyorum
bir şehire yerleştiğimi hatırlıyorum
rüzgarın eskittiği bir şemsiyeyle
suyun paslandırdığı bir silahla
herkes gibi bir avuç bedenimle
yarım dirimler yarım ölümler taşıyarak
bir denizin altından
oldukça ağır bir denizin altından
ağzı tıkalı bir sürahi gibi
suyun yüzüne çıktığımı
..."
T. Uyar
4 yorum:
"dünyayı en çok sevdiğim zaman
her şeyi en çok unuttuğum zaman sanılır
çünkü kuşların güzle güneye gittiğine inanılır"
kuşlar, güzle nereye gider kahvenin seki?
hep biziz bakan.
varsın olsun.
bize düşen de budur.
anıların bahçesinde gezmek...
http://youtu.be/cQ8OXfutxG4
anıların bahçesinde gezmek; hüzne saygım olmasa, beni sövmeye teşvik edecek be böcek yiyen.
şarkılar olmasa sürekli düşerdik bir boşluktan sanırım. bu şarkı hep böyle hissettirir bana..
Ankara'ya gelişime olsun o zaman.. Sonra ben uzun yollu susayım
Anakara senin gelişine kadeh kaldırmalı orta kararım. içtikçe döktürün, konuşun. susmayın..
Yorum Gönder