ortaokul arkadaşları can'dır, bal'dır. hele ki o yılların üstünden 10 seneden daha fazla geçmesine rağmen, zaman aşımına uğramıyorsa yaşanmışlıklar, tadından yenmez. yan yana büyümek, aynı semtin aynı okulunda art arda sıralarda oturmak, akıldan muzipçe fikirlerin geçmesi ve bu fikirlerin bir şekilde hayata geçirilmesi. şimdi de bir araya gelip bunlara hakır hakır gülünmesi: beraber çocuk olmak derken yetişkin olmak: anılar biriktirmek, aşklarımızı koşa koşa birbirimize anlatmak, kırıklıklarımızı birbirimize dillendirmek, bazen de susmak.. bir de güven duygusu var ki; sanırım en saf olanlarındandır aynı oyunları oynayarak, aynı yerde çocuk olarak büyüyen insanların birbirine güveni. ehe, komiktir, yıllar yılı aynı semtte otururuz gökçünle lakin düzenli yürüyüşlerimiz hiç olmamıştır yakın civarda ki parklara, şimdi taşınmak üzereler buradan yaklaşık 40-50 dk uzağa, bunun da verdiği bir buruklukla yürümek istedim, ehe, o da geldi, iyi ki geldi, bana ne güzel geldi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder