acaba ben ilk kez denizi gördüğümde nasıl bir tepki verdim? anakara'ya gidince anneme soracağım. telefonda olacak iş değil; uzun uzun konuşmak gerekir bu mevzuyu.
zira dün çandarlı'ya kar yağdı. buradaki çocuklar bilmiyorlar tabi karda nasıl yuvarlanılır, nasıl kar topu oynanır. düşünsenize hiç sabah uyandıklarında etrafı bembeyaz görmemişler. kar yağışından ötürü okulları tatil olmamış. apartmanca aşağıya inip poşetle yokuş aşağı kaymamışlar. dün kar yağdığını görünce bizim öğrenciler çılgınlar gibi oradan oraya koştular. sulu da olsa kar görmek nasıl değiştirdi günlerini görmelisiniz. derste sürekli gözleri camda, öğretmenim gözümüz dışarı kayarsa kusura bakmayın olur mu diyorlar. kıyıda köşede biriken karlarla kar topu -aslında buz topu- yapmışlar, elleri nasıl üşümüş ama mutlular be.
ahmet can diyor ki öğretmenim size iki şey söyleyeceğim birincisi kar yolları kapamış olabilir, ikincisi biz neden bu kadar mutluyuz biliyor musunuz; çünkü bu bizim ilk kar görüşümüz. bir başka öğrencim de diyor ki öğretmenim kar yağması için anakara'da olmanıza gerek yokmuş ki bakın buraya da yağıyor. burayı da seviyorsunuz değil mi?
demem o ki, bu yıl hepimize kar yağdığını ilk kez gören çocuk sevinci versin.
öte yandan,
denize kar yağdığını görenlerin dilekleri gerçek olurmuş, yani eğer istersek olur bence. ;)
kadehim,
sevgilim'e, özlemlerime, dostlarıma bir de anakara'ya kalkar.
yani, bu yıl hepimize sulu karın yolları kapatacağını düşünen ahmet can umudu versin.
çocuklar hep güzel kalsın, ölmesin çocuklar, ağıtlar yakılmasın. türküler söyleyelim, şiirler okuyalım, sarılalım sevdiklerimize. bu yıl böyle olsun, bu yıl güzel olsun.
kutlu olsun.
